Deze techniek bestaat erin een bijzonder doosje te gebruiken waarin de agaragar voedingsbodem over de rand van het doosje komt, onder de vorm van een convexe meniscus. Door deze meniscus op de verdachte plaats aan te brengen, komt een groot deel van de kiemen op de agaragar voedingsbodem vast te zitten. Zo wordt op een oppervlak van iets minder dan 25 cm² een afdruk van het te onderzoeken substraat gemaakt. In dit geval garandeert de dagenlange incubatie bij een constante specifieke temperatuur (over het algemeen 22, 25, 37 of 45°C) de groei en de ontwikkeling van de verzamelde kiemen. Deze zullen kleine kolonies ontwikkelen, wat een afdruk van het onderzochte materiaal oplevert. In vergelijking met de plakbandtechniek maakt deze methode het mogelijk om levende kolonies te isoleren, wat bevorderlijk is voor hun identificatie en de gelegenheid biedt om interessante stammen te bewaren. Het grootste nadeel van deze methode is het feit dat de species die tijdens de incubatieperiode snel groeien en/of overvloedig sporen produceren worden bevoorrecht. Het beeld dat het doosje geeft, beantwoordt dus niet altijd aan de werkelijkheid. Bovendien moet het doosje naar het laboratorium worden gebracht op de dag dat het staal is genomen.

Rodacdoosje vóór het aanbrengen	Rodacdoosje aangebracht op het beschimmelde of verdachte oppervlak	Rodacdoosje na incubatie gedurende 5 dagen: de schimmels ontwikkelen zich en kunnen worden geïdentificeerd